Φωτογραφίζοντας αιωρες

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις.

Μολις ανακάλυψα μια φωτογραφία που περιγράφει χωρίς καθόλου λόγια την αίσθηση μια Αιωρας. Πως ειναι να εισαι σε μια παραλια με μια αιωρα και με εναν απίστευτο ουρανό. 

Ευχαριςτω τον φίλο Enkie Castro για αυτήν την μοναδική φωτογραφία. 

Το Σπιτι Της Αιωρας

La Casa De Hamacas

www.lacasadehamacas.gr 

Ο Διαγωνισμός Μεξικό 2014 - and The Winner Isssszzzzzz..........

Οι Νικητές του Διαγωνισμού "Ταξίδι Στο Μεξικό 2014"

Οι Νικητές του Διαγωνισμού "Ταξίδι Στο Μεξικό 2014" που κερδίζουν από μια Μεξικάνικη αιώρα διπλή είναι.
1) Elena Anagnostaki 2)Pia Mal 3)Stathis Cat 4)Niki Tsepelika 5)Hara Himariou.

Να επικοινωνήσουν μαζί μας στο info@lacasadehamacas.gr ή στο τηλ 6975630049.

Ευχαριστούμε πολύ όσους παρακολουθήσαν το Ταξίδι μας στο Μεξικό. Saludos και για να μην Ξεχνάμε :
Siesta Και όλα τα άλλα Χεστα!!!! Καλό Καλοκαίρι 2014.

Το Σπίτι Της Αιώρας

Διαγωνισμός Ταξιδι στο Μεξικό 2014 ξεκίνησε Σήμερα 19/03/2014

Μπες στο Facebook ( La Casa De Hamacas - Αιωρες Το Σπιτι της Αιωρας). Βρες την Τυχερή Φωτογραφία και κανε Like & Share και κέρδισε μια απο τις πέντε Mayan Mexican Hamaca. 

Με την επιστροφή μας θα ανακοινώσουμε τους 5 τυχερούς που θα κερδίσουν απο 1 αιωρα.

Το Σπιτι Της Αιωρας _ La Casa De Hamacas 

Saludos y Hasta Luego. 

La Casa De Hamacas- Το Σπιτι Της Αιώρας

La Casa De Hamacas- Το Σπιτι Της Αιώρας

http://www.lacasadehamacas.gr/index.php?route=common/home

(Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει-Αποσπάσματα- αναφορές του συγγραφέα στις αιώρες

Gabriel Garcia Marquez

El coronel no tiene quien le escriba 1961

(Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει, 1961)

Αποσπάσματα- αναφορές του συγγραφέα στις αιώρες

Κολομβία

 Η γυναίκα του σήκωσε την κουνουπιέρα, όταν τον είδε να μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα  με τον Καφέ. Την νύχτα την είχε πιάσει μια κρίση άσθματος και τώρα βρισκόταν σε έναν λήθαργο.  Σηκώθηκε όμως για να πάρει το Φλιτζάνι.

- Και εσύ , είπε
- εγώ τον ήπια, είπε ψέματα ο συνταγματάρχης. Είχε απομείνει ακόμα μια μεγάλη κουταλιά.
Εκείνη την στιγμή άρχισαν να κτυπούν πένθιμες οι καμπάνες. Ο συνταγματάρχης είχε ξεχάσει την κηδεία. Όσο η γυναίκα του έπινε τον καφέ, ξεκρέμασε την αιώρα από την μία άκρη και την τύλιξε ως την άλλη, πίσω από την πόρτα.  
---------------------------------------------------------------------------------
- Σκιστε το μόνος σας. είπε ο δικηγόρος
- Οχι, απάντησε ο συνταγματάρχης. Είναι αναμνήσεις 20 χρόνων.Και περίμενε να συνεχίσει ο δικηγόρος το ψάξιμο. Αλλά εκέινος δεν συνέχισε. Πήγε στην αιώρα. Από εκέι κοίταξε το συνταγματάρχη μέσα από το φώς που τρεμόπαιζε.
---------------------------------------------------------------------------------
Έριχνε μια ψιλή αλλά αδιάκοπη βροχή. Ο συνταγματάρχης θα προτιμούσε να τυλιχτεί με μια μάλλινη κουβέρτα και να ξαναπέσει στην αιώρα. «Οκτώβριος » μουρμούρισε και προχώρησε στη μέση του Δωματίου. Και τότε μόνο θυμήθηκε τον πετεινό που ήταν δεμένος στο πόδι του κρεβατιού. Ήταν ράτσα  για κοκορομαχίες.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Ο συνταγματάρχης ασχολήθηκε με τον πετεινό, παρόλο που θα προτιμούσε την Πέμπτη να μείνει ξαπλωμένος στην αιώρα. Δεν σταμάτησε να βρέχει για αρκετές μέρες.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κατέβασε την κουνουπιέρα και μουρμούρισε. « Ο κόσμος είναι διεφθαρμένος»  Πριν πλαγιάσει, έδεσε τον πετεινό στο πόδι του κρεβατιού, κλείδωσε το σπίτι και ψέκασε με εντομοκτόνο την κρεβατοκάμαρα. Ύστερα έβαλε την λάμπα στο πάτωμα, κρέμασε την αιώρα του και πλάγιασε να διαβάσει τις εφημερίδες.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Στο δεύτερο χτύπημα της καμπάνας για την λειτουργία πετάχτηκε από την αιώρα και βρέθηκε σε  μια ακαθόριστη πραγματικότητα που την αναστάτωνε το λάλημα του πετεινού.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
Την νύχτα, άγρυπνος στην αιώρα του, βασανιζόταν πολλές ώρες για την τύχη του πετεινού. Αλλά την Τετάρτη τον ζύγισαν κι ήταν σε καλή κατάσταση.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Την επόμενη Παρασκευή ξαναπήγε στα πλοία. Όπως κάθε Παρασκευή, γύρισε σπίτι του, χωρίς το πολυπόθητο γράμμα. «Αρκετά περιμέναμε πια» του είπε εκείνη την νύχτα η γυναίκα του. « Πρέπει  να έχει κανείς την δική σου γαϊδουρινή υπομονή για να περιμένει ένα γράμμα 15 χρόνια» . Ο συνταγματάρχης κάθισε στην αιώρα του για να διαβάσει τις εφημερίδες.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Έτσι, το Σάββατο το απόγευμα, πήγε να βρει τον δικηγόρο του. Τον βρήκε ξαπλωμένο φαρδιά πλατιά σε μία αιώρα. Ήταν ένας τεράστιος μαύρος, που είχε μονάχα δυο σκυλόδοντα στην απάνω μασέλα. Μια πιανόλα χωρίς πλήκτρα εκτελούσε χρέη γραφείου.  
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο αποπνικχτικός αέρας του Οκτώμβρη είχε αντικατασταθεί από μία ευχαριστη δροσιά.Ο συνταγματάρχης αναγνώρισε πάλι τον Δεκέμβρη στο ωριαίο λάλημα των νουμηνίων."Οταν σήμανε δύο, δεν είχε μπορέσει ακόμα να αποκοιμηθεί.Αλλα ήξερε πως και η γυναίκα του ήταν ξύπνια. Προσπάθησε να αλλάξει θέση στην Αιώρα. 

La Casa De Hamacas

Φωτογραφίζοντας τις αιώρες ( Το Σπιτι Της Αιώρας)

Φωτογραφίζοντας τις αιώρες

http://www.lacasadehamacas.gr/index.php?route=common/home

 Τα τελευταία 4 χρόνια που ασχολούμαι πιο επαγγελματικά με τις αιώρες , και μετά την απόφασή μου να φτιάξω ( επιτέλους ) ένα πιο επίσημο site  που να φιλοξενήσει το Σπίτι της Αιώρας και στο Διαδίκτυο, αντιμετωπίζω ένα τεράστιο πρόβλημα όσον αφορά τον τρόπο παρουσίασης μια αιώρας. Προσπαθώ λοιπόν να καταλήξω με ποιόν τρόπο θα μπορούσα να παρουσιάσω φωτογραφικά την αίσθηση της αιώρας, αλλά ταυτόχρονο , ο κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί να δει και όλες τις λεπτομέρειες που θέλει από κάθε μία από τις αιώρες. Αν και αρχικά όλες οι αιώρες  μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους , με  μια πιο προσεκτική ματιά μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι παρ’όλες τις  φαινομενικές ομοιότητες , έχουν τεράστιες διαφορές και ως προς την χρήση , και ως προς την κατασκευή , και ως  προς τον τρόπο παρουσίασης. Με άλλα λόγια μια απλή φωτογράφηση ακόμα και επαγγελματική , σαν και αυτή που έκανα πριν από λίγο καιρό για τις ανάγκες του καινούργιου site δεν είχε τα αποτελέσματα που περίμενα.  Τελικά η κάθε αιώρα όχι μόνο έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από μία οποιαδήποτε άλλη , αλλά και φωτογραφικά  ταιριάζει και σε διαφορετικές τοποθεσίες . Βλέπω και προσπαθώ να συγκρίνω φωτογραφίες που μου έχουν στείλει κατά καιρούς διάφοροι που έχουν αγοράσει αιώρες, και που τις έχουν φωτογραφήσει σε διάφορες τοποθεσίες , και πραγματικά το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Φωτογραφίες με αιώρες σε δάση, λίμνες και ποτάμια , φωτογραφίες από αυλές και κήπους , ακόμα και φωτογραφίες από δωμάτια και πισίνες ξενοδοχείων , ακόμα και φωτογραφίες από αιώρες που έχουμε δώσει σε θεατρικές παραστάσεις . όλες φαίνονται τόσο ωραίες , τα χρώματα τους, έτσι όπως είναι στημένες, με κάποιους ξαπλωμένους πάνω τους λες και η ίδια αιώρα γουστάρει και παζάρι από μόνη της με απόλυτη φυσικότητα και θέλει να προβάλει τα χρώματα και την ομορφιά της.

 Μάλλον έκανα το λάθος  να θέλω να τις φωτογραφήσω σε ένα κλειστό χώρο σαν στούντιο , και εκεί το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.

 Από την πρώτη στιγμή άλλωστε το είχα καταλάβει και για αυτό  ζητούσα από τον κόσμο να μου στέλνει φωτογραφίες από τις διακοπές του , απο τις αιώρεσ του  για να μπορώ να έχω όσες πιο πολλές φωτογραφίες από αιώρες γινόταν σε πραγματικό περιβάλλον , και όχι σε ένα τεχνικό που προσπάθησα εγώ

 Τώρα είμαι πάλι σε σκέψεις, γιατί όπως και να έχει χρειάζομαι τις φωτογραφίες για το site , και δεν ξαναμπαίνω στο στούντιο. Δεν υπάρχει λόγος και δεν τους ταιριάζει τελικά. Σκέφτομαι και μου αρέσει η ιδέα να οργανώσω μια εκδρομή κάπου σε μία παραλία , ή σε ένα δάσος , και εκεί , ακόμα και αν τώρα το τοπίο θα είναι αρκετά χειμωνιάτικο να  τις στήσω και να αρχίσω να τις φωτογραφίζω, και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι και αυτές θα συνεργαστούν και θα ποζάρουν όπως πρέπει.

 Μάλλον το γεγονός ότι η αιώρα είναι γένους θηλυκού παίζει μεγάλη σημασία και  όπως λένε και στην Κολομβία « η αιώρα ταιριάζει με την γυναίκα » εννοώντας ότι η αιώρα μοιάζει με γυναίκα αλλά και ότι μαζί με την αιώρα θέλεις και μία γυναίκα, αλλά όπως και να έχει θέλει και η αιώρα τις προϋποθέσεις της για να σου χαμογελάσει , και να είναι όμορφη. Άλλωστε η κούρμπα που κάνει η αιώρα όταν κάποιος κάθεται πάνω της  πολλοί το παρουσιάζουν σαν « το χαμόγελο της αιώρας»

Contact: La casa De Hamacas - Το σπίτι της Αιώρας
Τηλ επικοινωνίας & Ραντεβου 6977 501318 & 6975 630049
mail: lacasadehamacas@hotmail.com , lacasadehamacas@gmail.com

Μια Αιώρα Έίναι Παντα Χρησιμη Σε Κάθε Περίπτωση

Μια Αιώρα Είναι Παντα Χρήσιμη

Είχε αρχίσει να μπάινει για τα καλά ο χειμώνας. Μπορούσες να το δείς παντόυ γύρω σου. Και οι τελευταίοι που κυκλοφορούσαν ελαφρια ντυμένοι , έχουν εξαφανιστεί, και οι προβλέψεις των ειδικών μιλούν για άστατο καιρό , πιθανή χιονόπτωση στα ορεινά, και πτώση της θερμοκρασίας.

 Τότε ήταν που ήρθε και εκείνη η φοβερή πρόσκληση , για μία εκδρομή, σε ένα σπίτι μιας φίλης (που δεν ήταν ακριβώς σπίτι) , σε ένα χωριουδάκι ( που δεν ήταν ακριβώς  χωριουδάκι), κάπου κοντά στα Καλάβρυτα, κάνοντας δεξιά μερικά χιλιόμετρα πριν, σε έναν δρόμο ( που δεν ήταν ακριβώς δρόμος) , και που θα ψήναμε κρέατα και λουκάνικα ( που ήταν ακριβώς αυτό !!) και θα αράζαμε όλη την ημέρα εκεί.

Ο ένας κάλεσε τον άλλον , και κανένας δεν δυσκολεύτηκε να πειστεί να έρθει ,  και έτσι κατά τις 11 το πρωί, ( εμείς φτάσαμε τελευταίοι όπως πάντα) , 5 αυτοκίνητα πλήρεις των επιβατών και των προμηθειών φτάσαμε σε αυτό που ήταν αλλά που δεν ήταν!!

 Αφού διανύσαμε τον χωματόδρομο βρεθήκαμε σε μια απίστευτη πλαγία , με απίστευτη θέα, και ένα μικρό σπιτάκι ξύλινο,  τύπου αποθηκούλα , που με το ζόρι χωρούσε στο όρθιο 5 ανθρώπους, και ένα τεράστιο ξύλινο τραπέζι έξω και μπροστα απο το σπιτάκι, σαν πάγκος που χωρούσε όλους εμάς μαζί με τις μπριζόλες τα λουκάνικα και όλα τα άλλα,  να μας περιμένει.

 Αυτοί που  είχαν φτάσει πρώτοι, είχαν αρχίσει ήδη την προετοιμασία . βάζοντας φωτιά, και ανοίγοντας τα πρώτα ταπεράκια, για το πρωινό. Ζεστό ψωμί , τυριά, σαλάμια, νουτέλες μέλια και τα σχετικά. Ευτυχώς η φωτιά ζέσταινε και την ατμόσφαιρα, γιατί είχε κρύο αρκετό ,  και έκανε την ανάγκη για ζεστό φαγητό ακόμα πιο σημαντική.

 Είχε ξεκινήσει λοιπόν η κατανάλωση, και όποιος πρότεινε και κάποιον συνδυασμό καλό τότε λάμβανε και αντίστοιχο έπαινο. Ο κάθε ένας είχε φέρει από κάτι, και έτσι , σαν μια παρτίδα από Χαρτιά, που το προηγούμενο φύλο ( υλικό) θα μπορούσε να φτιάξει το δικό σου έτσι γινόταν και με την προετοιμασία του πρωινού. Με άλλα λόγια κάποιος βρήκε και έφερε  χωριάτικο ψωμί,  κάποιος είχε φέρει σαλάμι, κάποιος κάστανα, ή τυρί, ή μέλι, οπότε ένα ένα τα υλικά εμφανιζόντουσαν στο τραπέζι, και οι συνδυασμοί άρχισαν να γίνονται παιχνίδι για τα γούστα του κάθε ενός.

 Όλα αυτά πριν να βγουν στην φόρα τα κρέατα ( από διαφορετικά είδη λουκάνικών , μέχρι ότι μπορείς να φανταστείς)  και εξελιχθεί για άλλη μία φορά το ίδιο σκηνικό.

 Η δική μου συνεισφορά, εκτός ότι οδήγησα μέχρι εκεί , περιοριστικέ αρχικά σε κάτι αυγά, και στην συνέχεια, σε 1 κοτόπουλο τεμαχισμένο, και 2 λουκάνικα αμφιβόλου ποιότητας. Άρα το παιχνίδι αυτό το είχα χαμένο  από χέρι.

Ωστόσο όμως ήμουν οργανωμένος σε κάτι άλλο , που ακόμα εκείνη την στιγμή δεν φαινόταν τόσο σημαντικό. Είχα πάρει μαζί μου 3 αιώρες , από αυτές τις τεράστιες, από τις οποίες , την μία την είχα μόλις παραλάβει από το Μεξικό από μια περιοχή που ονομάζεται  Chiapas ( αυτό είναι και το όνομα της αιώρας) και που ποτέ δεν την είχα δοκιμάσει, καθώς επίσης  μια Βραζιλιάνικη αιώρα, μία Μεξικάνικη ( Mayan Style).

 Έψαχνα λοιπόν τον κατάλληλο χρόνο και σημείο, κάπου κοντά στην φωτιά για να τις τοποθετήσω.

Κατά τις 2 το μεσημεράκι, είχε ξεκινήσει και το ψήσιμο, και μάλιστα τα πρώτα ( κάτι παιδάκια και κάτι κοτοπουλάκια) που γίνονται εύκολα είχαν προχωρήσει και στο  σερβίρισμα, μαζί με τα υπόλοιπα συνοδευτικά μπυριτσες, κρασάκια , ρακές και τα σχετικά.  Οπότε ήρθε και η στιγμή που κάποιοι έψαχναν ένα μέρος να αράξουν. Και να λοιπόν το πρόβλημα.!! Το σπιτάκι πολύ μικρό , δεν είχε καν κρεβάτι, ο πάγκος γεμάτος πράγματα, γεμάτος κόσμο και φωνές, και μετά την 5^η μπριζόλα μάλλον δεν άντεχες να είσαι εκεί, το χώμα πολύ υγρό για να πάρεις την απόφαση να  ξαπλώσεις κάτω.

 Η ώρα αυτή που περίμενα επιτέλους ήρθε!! Τους έβλεπα δυο δυο, τρεις τρείς , με ένα ποτήρι στα χέρια, να παλεύουν να βρουν κάποιο σημείο να αράξουν, μακριά από την Βαβούρα και την τσίκνα, να μιλήσουν, να φλερτάρουν, να διαβάσουν, να σκεφτούν, να χαλαρώσουν και να απολαύσουν το τοπίο. Τότε ήταν λοιπόν που άρχισα να στήνω τις αιώρες!! Και  όχι μία, αλλά τρεις αιώρες, ικανές να αράξουν πάνω τους τουλάχιστον  3 άνθρωποι σε κάθε μία από αυτές...... και άνετα!!!

 Τι να πω!! έγινε χαμός σε 5 λεπτά ήταν όλες στημένες γύρω από την φωτιά. Η κάθε αιώρα διαφορετική, από την άλλη , δημιούργησε τους όρους για ένα παιχνίδι, που όλοι θέλανε να κάτσουνε σε όλες, να δοκιμάσουνε πια είναι η πιο ωραία , η βολική , στην κάθε περίπτωση. Ποια θα τους ταίριαζε στα δικά τους ταξίδια , και στους δικούς τους χώρους. Η συζήτηση πάλι ξεκινάει, αλλά όχι για φαγητό, και κατανάλωση , αλλά για τα ταξίδια, τις περιπέτειες, τα απαραίτητα και σημαντικά, τις αναμνήσεις, και τελικά την  καλή ανάμνηση την κάνει  μια μπριζόλα ή μια αιώρα, η και τα 2 μαζί!!

 Κάτσαμε στις αιώρες πολλές ώρες, με διαλύματα ο καθένας ξεχωριστά, για να φτιάξει ένα καφέ , να στρίψει ένα τσιγάρο για την παρέα, να τσιμπήσει κάτι ακόμα , να συντηρήσει την φωτιά για να μας ζεσταίνει.

Μερικοί και εγώ μέσα σε αυτούς , βρήκα τον χρόνο να ρίξω και έναν υπνάκο μέσα στις αιώρες, σκεπασμένος με μία κουβέρτα. Άραξα απίστευτα μετά από τόσο φαγητό , και όταν σηκώθηκα ήξερα ότι θα ευχαριστιόμουν και την επιστροφή οδηγώντας πίσω στην Αθήνα

 Και για μένα ήταν η πρώτη φορά που έστηνα αιώρα σε βουνό, και με σχετικό κρύο. Διαπίστωσα ότι αν έχεις ένα  sleeping bag ή μια καλή κουβέρτα  τότε είσαι μια χαρά.

 Κατά τις 7 είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και το κρύο ήταν αρκετά αισθητό. Ήταν η ώρα που έπρεπε να φύγουμε. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα απομεινάρια μιας τέλειας εκδρομής. Παρακολουθούσα την διαδικασία « τα μαζεύουμε και φεύγουμε» και πόσες μαύρες σακούλες με σκουπίδια δημιουργήσαμε. Φροντίσαμε να μην αφήσουμε κανένα σκουπίδι στον χώρο, αλλά οι μαύρες σακούλες έδειχναν τι σκουπίδι δημιουργήσαμε.

 Μαζέψαμε τις αιώρες μας σε 10 λεπτά. Τις έβαλα και τις 3 στην τσάντα που τις μεταφέρω.  Δεν άφησαν ούτε ένα ίχνος της προηγούμενης ύπαρξης τους. Έτσι όπως γίνεται και κάθε φορά που τις ξεστήνω από τα διάφορα σημεία.

Στο μόνο όμως που καταλήγω είναι όσο τέλειο και αν είναι ένα μέρος, μια αιώρα το κάνει ακόμα πιο όμορφο.

Το Σπίτι Της Αιώρας

La Casa De Hamacas

Μια αιώρα ομορφαίνει Ενα υπέροχο σπίτι στην Ιο

Τα τελευταια 3 χρόνια, κάθε καλοκαίρι Ταξιδευαμε με την μηχανή με προορισμούς , όπως η Σικελία, γενικότερα η Νοτια Ιταλια, Γαλλία, Ισπανία. Σε κάθε περίπτωση μια αιώρα ήταν η πιο ευκολη και απαραιτητη λύση για ξεκούραση ανα πάσα στιγμή. Οπουδήποτε μπορούσαμε να στήσουμε την αιώρα μας μέσα σε 5 λεπτά και να ξαπλώσουμε. Φτάνοντας σε κάποιο κάμπινγ, αντί για τραπεζάκια και καρέκλες, χρησιμοποιήσαμε την αιώρα μας σε κάθε περίπτωση. Για άραγμα, αλλα και για να παίξουμε επιτραπεζια , να χαζέψουμε στο PC , χαρτία, ακόμα και τάβλι ( ενα μικρο φορητο τάβλι). Γενικότερα αυτή η αιώρα ήταν για εμάς το σαλόνι μας, που φιλοξένησε εκτός απο εμάς , και δίαφορους φίλους, και επισκέπτες καθώς και περίεργους δοκιμαστές.

Φετος το καλοκαίρι απαφασίσάμε να μείνουμε Ελλάδα, και να πάμε σε ένα φιλικό σπίτι στην Ιο. Ειχαμε πάει και άλλες φορές στο συγκεκριμένο σπίτι και το γνωρίζαμε. Ενα πόλυ ωραίο κάτασπρο νησιώτικο σπίτι στον Κάμπο, με ωραία θέα, πολύ ήσυχο, ιδανικό να περάσεις ένα ολόκληρο καλοκαίρι, ανάμεσα στο σπίτι και την θάλασσα. Το μόνο που του έλειπε ήταν μία αιώρα μπλέ.

Πήραμε λοιπόν μια Βραζιλίανικη αιώρα Μπλέ, με τεράστια κρόσια, και επιβιβαστίκαμε στο πλόιο για την Ιο.

Απο την πρώτη στιγμή ήξερα που ακριβώς θα την βάλω, και φανταζόμουν την αίσθηση, του να είσαι ξαπλωμένος πάνω της, να ακούς την Θάλασσα, τους ήχους απο την χώρα, του κόσμου που είναι έτοιμος να ξεχυθεί στα σοκακια του νησιόυ , τις μουσικές που σιγά σιγά δυναμώνουν, και μετά χαμηλώνουν, τον απιστευτο βραδυνό ουρανό γεμάτο αστέρια, την απίστευτη αυτή αίσθηση , όταν ξεχνιεσαι και επιτρέπεις στον εαυτό σου να χάσει τον χρόνο.

Και έτσι έγινε. Η αιώρα ήταν το πρώτο πράγμα που παρατηρούσαν όλοι οι επισκέπτες του σπιτιού. Το εντυπωσιακό μπλέ χρώμα της ταίριαζε απόλυτα με το άσπρο του Σπιτιου , και την  μικρή νησιώτικη αυλή.

Πραγματικά την Εβδομάδα του 15 Αυγουστου , που οι επισκέπτες έιχαμε γίνει περίπου στους 12, τότε όλο το βράδυ η αιώρα χάριζε σε όλους , εναλάξ, ανάλογα με την αγαπημένη ώρα του κάθε ενός, όλα αυτα τα συναισθήματα ελευθερίας, χαλορότητας και απόλυτης φυγής της πραγματικότητας του χρόνου.

Κάποιοι μένανε σπίτι το βράδυ , μόνο για αυτήν , καποιοι γυρνάγανε σπίτι μόνο για αυτήν, και κάποιο βγαίνα στα Μπαρ του Νησιού εξαιτίας της, επείδή έβλεπαν οτι ήταν πιασμένη.

Σε κάθε περίπτωση,και σε κάθε στιγμή, οτιδήποτε και αν έχει κάνει κάποιος πρίν ξαπλώσει στην αιώρα, μετά απο αυτήν ήταν ένας καινούργιος άνθρωπος. Σαν σε μία στάση διαλογισμού που σε βοηθάει να αφομοιώσεις τις ωραίες στιγμές , και να αποβάλεις οτι άσχημο.

Προσωπικα η αλήθεια είναι οτι γουστάρω τρελά την αίσθηση της αιώρας, και είμαι πολύ υπερβολικός σε οτι έχει να κάνει με αυτές. Ωστοσο με τόσο κόσμο στο σπίτι , παρακολουθούσα τις αντιδράσεις αυτών που σηκώνονταν απο την αιώρα , και πάντα σηκώνονταν με απίστευτη καλή ενέργεια,...να πούν κάτι που σκέφηκαν, να φτιάξουν κάτι για τους άλλους, να πουν μια ωραία ιστορία, να κάνουν κάτι που είχε να κάνει με όλη την παρέα.

Γιατί απο αυτό το καλοκάρι αυτό που μου έμεινε , είναι πώς μια αιώρα έκανε 12 άτομα να γίνουν μία παρέα.  Στο τέλος τέλος μάλλον ήταν καλύτερο που δεν είχαμε 12 αιώρες , αλλα μόνο μία!! (....... οκ, ίσως άλλη μία δεν θα μας χαλούσε)


http://www.lacasadehamacas.gr/index.php?route=common/home

Παραδοσιακες Μεξικανικες Αιώρες ( Mayan Style- Hand Made from Mexico Yucatan

Στο Μεξικό οι Αιώρες φτιάχνονται σε μικρά χωρία που βρίσκονται διάσπαρτα γύρω από την πόλη (Merida)  Μερίδα, στην ευρύτερη περιοχή Yucatan, στον Κόλπο του Μεξικού. Ιστορικά η αιώρα δεν αποτελούσε κομμάτι της κλασικής εποχής του Πολιτισμού των Maya, αλλά ήρθε στην συγκεκριμένη περιοχή Yucatan, από της χώρες και τα νησιά  της Καραϊβικής σχεδόν 2 αιώνες πριν την Έναρξη των Ισπανικών Κατακτήσεων στην Κεντρική Αμερική.

 Η λέξη Hamaca  το πιο πιθανό προέρχεται από την ονομασία του δέντρο «Hamack», του οποίου της ίνες χρησιμοποιούνταν αρχικά για την κατασκευή της αιώρας

Ωστόσο το υλικό αυτό αντικαταστάθηκε από το μαλακό και μεγαλύτερης αντοχής υλικό το  cotton, όμως τα σχέδια και η μέθοδος παραγωγής της αιώρας παρέμεινε ο ίδιος.

Οι Μεξικάνικες αιώρες Mayan Style φτιάχνονται σε έναν αργαλειό, και είναι χειροποίητες. Οι αιώρες ( Hamacas) για τους Yucatecans έχουν μεγάλο συμβολικό χαρακτήρα , και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας τους, και για αυτό σε κάθε σπίτι, ακόμα και στα πιο φτωχά , υπάρχουν υποδοχές στον τοίχο, για να κρεμάνε τις αιώρες.

Και σε άλλες χώρες τις Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, οι οικογένειες μπορεί να έχουν αρκετούς γάντζους ακόμα και μέσα στο κεντρικό δωμάτιο του σπιτιού, έτσι ώστε να μπορούν να κρεμαστούν όσο πιο πολλές αιώρες .

http://www.lacasadehamacas.gr/index.php?route=common/home

Το Σπιτι Της Αιώρας
La Casa De Hamacas- Athens Greece
lacasadehamacas@hotmail.com
tel: 0030 6977 501318
      0030 6975 630049